Vriendinnen in Malmö - week 47

Hallo allemaal,

Als eerste wil ik sorry zeggen dat ik vorige week geen blog heb geschreven, ik was het eigenlijk van plan om het op zondag te schrijven. Dit omdat twee vriendinnen op maandag voor een week naar Malmö zouden komen. Echter had ik er op zondag totaal geen tijd voor en ben ik er ook op maandag niet aan toe gekomen. Maar ik leef nog! En ik heb een erg leuke week gehad afgelopen week!

Twee weken geleden, week 46:

Deze week had ik van maandag t/m woensdag les. Waarbij we op woensdag onze eigen toets moesten creëren, door wat misverstanden in het programma. We hebben hiervoor een leuke toets opgesteld. De toets moest gaan over preventief werken in het sociale domein van onze landen van herkomst. Voor mij was dit wel een interessant onderwerp, waar erg veel literatuur over te vinden is. Dit omdat door de transitie van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving er in het sociale domein steeds meer sprake is van preventie. Dit is namelijk veel goedkoper voor de staat, dan dat het handelen achter af is. Voor diegene die niet weten wat preventie inhoudt: preventie werk houdt in dat er handelingen worden ondernomen om problemen tegen te gaan, problemen te weerhouden van vergroten of te escaleren en om er voor te zorgen dat het probleem zich niet herhaald.

Naast school en deze opdracht, ging ik op dinsdag met vrienden naar een ijshockey wedstrijd. De eerste keer dat ik ijshockey zag (buiten wat romantische sport films), ik snap niet veel van t spel. Maar het gaat er erg ruw aan toe! Ik weet zeker dat ze allemaal blauwe plekken hebben wanneer ze van t ijs af gaan. Het was gezellig om dit met mijn vrienden te bezoeken, alleen weet ik niet of ik snel vaker zou gaan… Sports zijn gewoon niet zo mijn ding.

Op donderdag had een docent van ons geregeld dat we bij een alarmcentrale mochten komen kijken. Wat klasgenoten en ik besloten hier heen te gaan. Het was een alarm centrale voor mensen met een beperking, waarbij over het algemeen deze mensen beperkingen hebben door ouderdom. Deze mensen dragen (binnenshuis) een knop bij zich waar ze op kunnen klikken wanneer er iets is, hierdoor gaat er een alarm af bij de centrale en wordt er hulp gestuurd. Ook zijn er brandalarmen waar dit systeem ingebouwd zit en is er een camera waar momenteel 7 mensen gebruik van maken. Vooral bij mensen met beginnende dementie wordt dit als fijn ervaren, rond middennacht gaat de camera voor 20 minuten aan en word er gekeken of alles goed gaat met de cliënt. Mocht er iets mis zijn, wordt er alsnog versterking gestuurd. Door deze manier hoeft er niet meer iedere nacht een verpleger/sociaal werker langs te gaan, wat een minder grote trauma oplevert voor de cliënt. Dit was een erg leuk bezoek, waarbij we veel geleerd hebben over deze alarm centrale. Dit moet trouwens niet verward worden met 112, 112 is en blijft het alarm nummer met een eigen alarm centrale.

Op zaterdag had ik een relaxte opstart van mijn dag en in de avond kwamen Benedikt en Ameer langs en hebben we spelletjes gespeeld. Dit was erg gezellig!

Op zondag heb ik mijn huisje van top tot teen schoon gemaakt en heb ik dingen voorbereid voor de komst van Christa en Mène.

Week 47:

Toen op maandag ging mijn wekker erg vroeg! Ik stapte onder de douch, trok wat kleding aan, at wat en vertrok naar het vliegveld. Waar ik natuurlijk veel te vroeg was, want: als een vliegtuig om 08:21 land, en de passagiers ruimbagage hebben duurt het erg lang voor ze de koffers van de band hebben en eindelijk bij de uitgang zijn. Ik heb dus een uur op het vliegveld rond gehangen, mijn trein kwam namelijk om 08:05 aan op het vliegveld.

Toen Mène en Christa eindelijk uit de deur kwamen gingen we met z’n drieën naar Oxie toe. Hier hebben we een tweede ontbijt genomen, de bedden klaar gemaakt en gewoon lekker niets gedaan. Wat heerlijk was zo de eerste dag. Verder hadden we op Oxie station bij de COOP boodschappen gedaan, Mène vond het brood zo lekker dat ze er ook een mee naar huis heeft genomen op zondag J

Op dinsdag moest ik naar school toe, waarbij de meiden wat ik Malmö hebben rond gehangen en naar het Malmöhus zijn geweest. Toen ik klaar was op school liep ik naar hen toe en zijn we die de Nederlandse molen en het park naar de Lidl gelopen om boodschappen te gaan doen. Hierna zijn we terug gelopen naar de stad en hebben we bij de st. Petri kerk een stop gemaakt.

Op woensdag stonden we op tijd op en gingen we naar Ystad. Dit is een dorpje zo’n 50km van Oxie vandaan (dus zo’n 60 vanaf Malmö). Het is een middeleeuws dorpje met veel traditionele huizen en openbare gebouwen. Het ligt aan het water en was nu helemaal in kerst sfeer. We hebben een paar uur in dit mooie dorpje rond gehangen en hebben hier heerlijk geluncht. Daarna gingen we terug richting Malmö, waar we op Hyllie naar de Titanic expositie zijn gegaan. De kosten van het museum zijn 150sek (±€15,00), dit is een tijdelijke expositie die hier in Malmö is tot ergens in januari. Het is een erg leuke expositie waarbij je veel leert over de bouw van het schip, hoe het schip er nu precies uit zag van binnen in complete reconstructies van kamers en zalen en waar persoonlijke verhalen van reizigers te lezen waren. Bij de tour hoort een audiogids, dit is een bandje waar informatie verteld wordt over het merendeel van de dingen die tentoon gesteld staan. De audiotour duurt ongeveer 1,5 uur, maar wij hebben langer gedaan over het bekijken van alles. De kamers waren erg indrukwekkend om te zien, de kamers in de derde klas waren nog vrij luxe. Toch warende kamers in de eerste klas niet normaal groot en hadden ze erg veel ruimte en meubilair. Ook werd er verteld waaraan het merendeel van de passagiers van deze boot zijn gestorven, niet omdat ze verdronken. Maar omdat het water te koud was en ze letterlijk bevroren. Een menselijk lichaam kon zo’n 20 minuten in/aan de ijsblokken in het water liggen, maar daarna overlijd de persoon aan onderkoeling. Er zijn dus maar weinig echt verdronken bij deze ramp. Waar ik erg versteld over stond is dat er bij het inrichten van de boot niet gekeken is naar het ontwerp en dat ze de extra rij met twee reddingsboten boven elkaar weg gehaald hebben om meer loopruimte te hebben op het eerste klas dek. Als ze dit niet hadden gedaan, waren er aanzienlijk meer mensen die gered konden worden.

Ook verbaasde het me dat de Titanic slechts 2 dagen verwijderd was van New York, ze waren dus al bijna op de plek van bestemming!

Op het einde van de tentoonstelling staan 4 platen, op deze platen staan alle mensen beschreven die zijn overleden op de eerste en laatste tocht van de Titanic. De eerste klas, de tweede klas, de derde klas en de bemanning (crew). Van iedereen stond de naam en leeftijd genoteerd. Vooral in de derde klas zijn hele gezinnen weggevaagd door deze ramp, inclusief babies van slechts een paar weken oud.

In de crew zijn we op zoek gegaan naar het jongste bemanningslid, deze jongen was 15 jaar oud. Voor de rest liepen er een aantal 16 en 17 jarige rond.

Na deze prachtige tentoonstelling zijn we naar Euporia gegaan, dit is een groot (vrij nieuw) winkelcentrum waar je ALLES in kunt vinden. Hier hebben we lekker rond gehangen en wat spullen geshopt. Hierna zijn we thuis begonnen aan de eerste aflevering van seizoen 2 van Riverdale, lekker met zelf gemaakte popcorn.

Op donderdag gingen we naar Lund, hier hebben we het natuurhistorisch museum en het schetsmuseum bezocht, zijn we in de kathedraal van Lund geweest en hebben we weer lekker geshopt. We zijn bijtijds terug gegaan naar Malmö waar we lekker Falafel hebben gegeten en nog maillots hebben gekocht bij H&M Trianglen. Hierna zijn we naar een concert gegaan aan de Lund Muziek academie in Malmö. Hier moest een vriendin van me optreden. Het was een erg leuk concert en hierna zijn we nog blijven hangen en hebben we wat gekletst.

Op vrijdag gingen we naar Kopenhagen. Ook hier hebben we in veel winkels gekeken, zijn we naar de kerstmarkten gegaan, hebben we bij de street-food hal gegeten en zijn we naar de kleine zeemeermin gegaan. We hebben flink wat gelopen deze dag, maar erg leuke dingen gezien met z’n drieën.

Op zaterdag stonden we lekker laat op, waarna we naar Malmö gingen, we zouden de boardingpassen printen bij mij op de universiteit en daarna een wandeling aan zee maken. Echter werd het extreem mistig. Zo mistig dat je de overkant van de straat vrijwel niet kon zien. We besloten om toch een klein stukje aan zee te gaan lopen voor een foto in de mist aan zee. Hierna zijn we op tijd naar huis gegaan en hebben we pannenkoeken gemaakt en gegeten, super lekker!

Op zondag was het alweer tijd voor de meiden om naar huis toe te gaan. Ik ging mee naar het vliegveld en heb ze gedag gezegd, waarna ik naar huis ging en weer alles ging schoonmaken. Want na een week in mijn kleine hokje met z’n drieën is het toch wel behoorlijk vies en stoffig.

Hierna heb ik mijn verslag afgemaakt over preventie werk en heb ik een film gekeken.

Op maandag (gisteren) had ik met een klasgenoot afgesproken om een presentatie te maken, dit deden we op de uni. Ik was er heen gefietst en toen we klaar waren was het natuurlijk kei hard aan het regenen… Ik had zo veel spijt niet de trein te hebben genomen. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te hagelen en zodra ik de binnenstad uit was hard te waaien. Ik kwam als een verzopen katje thuis, waar ik besloot maar meteen onder de douch te springen om op temperatuur te komen. Mijn benen waren gewoon rood van de hagel en kou!

Na het douchen en avondeten kwam ik er achter dat er geen Wi-Fi was. Het was namelijk de bedoeling dat ik deze blog gisteren zou schrijven en delen. Na in contact te gaan met OwnIt, de provider kwam ik er achter dat er een algehele storing was in Oxie. Dit bleek te komen door een stroomstoring. Na 2 uur was dit opgelost, echter kwam het probleem terug binnen 30 minuten. Geen goede preventie dus! Later werd bekend dat er vandaag pas weer naar gekeken zou gaan worden en vandaag om 09:30 begonnen ze opnieuw aan de werkzaamheden. Ze hopen vandaag de klachten verholpen te hebben en iedereen weer van internet te kunnen voorzien. Dus lang leve Tele2 en mobiel internet!

Vanmiddag ga ik schaatsen met wat klasgenoten, maar daar lezen jullie volgende week weer over!

Hejdå